ഉമ്മാകും ഉപ്പാകും ആകെ ഉള്ള ഒരു ഏക ആണ് സന്താനമായിരുന്നു ഞാന്. മൂന്നാംക്ലാസില്‍ പഠിക്കുമ്പോഴാണ്‌ എനിക്ക് ആദ്യം ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയോട്‌ അടുപ്പം തോന്നുന്നത്‌. നാലിലെത്തിയപ്പോള്‍ അവള്‍ സ്‌കൂളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അപ്പോള്‍ മറ്റൊരു കുട്ടിയോടായി ഇഷ്‌ടം. വെറുതെ ഇഷ്‌ടപ്പെടാന്‍ നമുക്ക്‌ ആരുടേയും അച്ചാരം വേണ്ടല്ലോ. പിന്നെ ഒരോ വര്‍ഷവും ഓരോ മുഖങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ പതിഞ്ഞിരുന്നു. അങ്ങിനെ എത്ര വര്‍ഷങ്ങള്‍....
അഞ്ചാം ക്‌ളാസില്‍ പഠിക്കുമ്പോഴാണ്‌ ആദ്യമായി മംഗളം വാരിക വായിക്കുന്നത്‌. പിന്നെ മനോരമയും സഖിയും ജനനിയും കണ്‍മണിയുമെന്നുവേണ്ട പല വാരികകള്‍. അവയിലെ നോവലുകളിലൂടെയാണ്‌ ഞാന് പ്രേമിക്കുന്നവരെപ്പറ്റി അറിഞ്ഞത്‌.കുട്ടികളുടെ എണ്ണപ്പെരുപ്പം മൂലം, അഞ്ചാം ക്‌ളാസ്‌ മുതല്‍ ഞാന് പഠിച്ചിരുന്ന സ്‌കൂളില്‍ ഷിഫ്‌റ്റ്‌ സമ്പ്രദായത്തിലായിരുന്നു ക്‌ളാസ്‌. രാവിലെ പെണ്‍കുട്ടികള്‍, വൈകിട്ട്‌ ഞങ്ങള്‍ ആണ്‍തരികള്‍. ഉച്ചയ്‌ക്ക്‌ നേരത്തേ സ്‌കൂളിലെത്തി ക്‌ളാസ്‌മുറിക്കു മുന്നില്‍ വായിനോക്കിനില്‍ക്കും. ചിലര്‍ പെണ്‍കുട്ടികളോടു കൂട്ടുകൂടുന്നതു കാണുമ്പോള്‍ അസൂയയായിരുന്നു. എട്ടിലെത്തിയപ്പോഴും സ്ഥിതി മെച്ചപ്പെട്ടില്ല. കാരണം ആണ്‍കുട്ടികള്‍ക്കും പെണ്‍കുട്ടികള്‍ക്കും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു ക്‌ളാസുകള്‍. ചില ശനിയാഴ്‌ചകളില്‍ നടക്കുന്ന സ്‌പെഷല്‍ ക്‌ളാസുകള്‍ക്കായി കാത്തിരിക്കും അപ്പോഴാണ്‌ പെണ്‍കുട്ടികളുമായി സംസാരിക്കാന് നല്ല അവസരം ഉണ്ടാവാ ക്‌ളാസില്‍ ഒന്നാമനായതിന്റെ അഭിമാനം അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നത്‌ അത്തരം ക്‌ളാസുകളിലാണ്‌....
പിന്നെ പ്ലസ്‌ടു ക്‌ളാസുകളിലും ഒന്നിച്ചിരിപ്പിന്റെ സുഖമറിഞ്ഞിരുന്നു.അന്നും ഓരോ വര്‍ഷവും മനസ്സില്‍ ഒരോരുത്തര്‍ കയറിക്കൂടി. അവരെ കാണാന്‍ വഴിയരികില്‍ പോയി നില്‍ക്കും. ഇന്റര്‍വെല്‍ സമയത്ത് പെണ്‍കുട്ടികളുടെ വിഭാഗത്തിനു മുന്നിലെ കൂറ്റന്‍ ഇലവുമരത്തിനു കീഴിലാണ്‌ താവളം. ഞങ്ങളുടെ ഓരോരുത്തരുടേയും മനസ്സില്‍ അന്ന് ഓരോ ഗേള്‍ഫ്രണ്ടുമാരുണ്ടായിരുന്നു. അതറിയാവുന്നത്‌ ഞങ്ങള്‍ ആണ്‍കൂട്ടുകാര്‍ക്ക്‌ മാത്രം.കോളജില്‍ ചെന്നപ്പോഴും സ്ഥിതി വ്യത്യസ്‌തമായിരുന്നില്ല. പെണ്‍കുട്ടികളോടു മിണ്ടാന്‍ ഭയമായിരുന്നു. ഒരുതരം അപകര്‍ഷബോധം. ഒപ്പമുള്ള പെണ്‍കുട്ടികളോട്‌ മറ്റുചില ആണ്‍തരികള്‍ സംസാരിക്കുന്നതുകാണുമ്പോള്‍ അസൂയയും നഷ്ടബോധവും തോന്നും. എന്നിട്ടും ഏതെങ്കിലുമൊരു പെണ്‍കുട്ടിയെ മനസ്സില്‍ കൊണ്ടുനടക്കാന്‍ മടിച്ചില്ല. അന്ന് ഒപ്പം പഠിച്ചിരുന്ന പല പെണ്‍കുട്ടികളോടും മിണ്ടാനും അടുത്തിടപഴകാനും തുടങ്ങിയത്‌ പഠനവും കഴിഞ്ഞ്‌ ജോലിയില്‍ പ്രവേശിച്ചശേഷമാണ്‌. അതില്‍ പലരും ഇന്ന് പലരുടെയും ഭാര്യമാരായി .അതൊക്കെ പ്രണയമായിരുന്നോ? മനസ്സില്‍ സൂക്ഷിക്കുന്ന പെണ്‍കുട്ടിയെ ഒരു ദിവസം കണ്ടില്ലെങ്കില്‍ നെഞ്ചിനുള്ളില്‍ ഒരു വിങ്ങലായിരുന്നു. അവള്‍ക്കെന്തുപറ്റിയെന്ന ആശങ്ക. ആരോടു ചോദിക്കാന്‍?എന്നെ ഇത്തരത്തില്‍ ഏതെങ്കിലും പെണ്‍കുട്ടി പ്രണയിച്ചിരുന്നോ എന്നറിയില്ല. ഇഷ്‌ടപ്പെടുകയെങ്കിലും ചെയ്‌തിരുന്നോ എന്നും അറിയില്ല. പക്ഷെ, ഞാന് ഇഷ്‌ടപ്പെടലില്‍ നിന്നു പിന്‍മാറാന്‍ ..
! പ്രായത്തില്‍ മൂത്ത പലരേയും ഞാന് ചേച്ചി എന്നാണു വിളിച്ചിരുന്നത്‌. ഒത്തിരി ഇഷ്‌ടപ്പെട്ട അവരെയൊക്കെ ഓരോ പുരുഷന്‍മാര്‍ കല്യാണം കഴിച്ചപ്പോള്‍ ഞാന് കരഞ്ഞു. എനിക്ക് വിലപ്പെട്ടതെന്തോ നഷ്‌ടപ്പെടുന്നതുപോലുള്ള അനുഭവമായിരുന്നു അപ്പോള്‍. ചങ്കിന്റെ ഒരു ഭാഗം അടര്‍ന്നു വീഴുമ്പോലെ.പത്തില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍, കൃത്യമായി പറഞ്ഞാല്‍ 2000 മുതലാണ്‌ ഞാന് ഡയറി എഴുതാന്‍ തുടങ്ങിയത്‌. ഇപ്പോഴും ആ നിഷ്‌ഠ മുടക്കിയിട്ടില്ല. പഴയ തീഷ്‌ണതയും സൗന്ദര്യവും നഷ്‌ടപ്പെട്ട്‌ ദാമ്പത്യത്തിന്റെ ഉപചാരംപോലെ ഒരു പതിവുക്രിയയായി അതു മാറി എന്നു മാത്രം.എന്റെ ഡയറിക്കുറിപ്പുകള്‍ വായിക്കാന്‍ ഞാനനുവാദം ഒരാള്‍ക്ക്‌ നല്കി.അവളെ നന്നായിട്ടറിയാവുന്നതുകൊണ്ടു മാത്രമായിരുന്നു അത്. 2000ലെ ഡയറികൊണ്ട്‌ അവള്‍ വായന അവസാനിപ്പിച്ചു. അതിനപ്പുറത്തേക്കു വായിക്കാന്‍ ശേഷിയില്ലെന്നാണ്‌ അവള്‍ പറഞ്ഞത്‌. കാരണം ?ജീവിതം യൗവ്വന തീഷ്‌ണവും ഹൃദയം പ്രേമസുരഭിലവുമായിരുന്ന അസുലഭ കാലഘട്ടമായിരുന്നു അത്...
കോളേജില്‍ പടികുമ്പോള്‍ ട്രയിന്‍ യാത്രയിലാണ് എനിക്ക് ആ പെണ്‍കുട്ടിയെ കൂട്ടുകാരിയായി കിട്ടിയത്‌. അവള്‍ അവളെ ഉപ്പാകും ഉമ്മാകും ഏക മകളായിരുന്നു. ഞാന് രണ്ടാം തവണ തീവണ്ടിയില്‍ കയറുമ്പോള്‍ അവളും ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. കൂടാതെ ഞങ്ങള്‍ക്കിരുവര്‍ക്കുമൊപ്പം മറ്റൊരു കൂട്ടുകാരിയും.പതിവുള്ള അക്ഷരസംവാദങ്ങളിലൂടെ ഞങ്ങള്‍ നല്ല സ്‌നേഹിതരായി. ഭൂമിക്കു കീഴിലുള്ള എന്തിനെപ്പറ്റിയും ഞങ്ങള്‍ സംസാരിച്ചു. അങ്ങിനെ ഒരു പുതുവര്‍ഷത്തില്‍ അവള്‍ എനിക്കൊരു ആശംസാക്കാര്‍ഡ്‌ അയച്ചു. ഹൃദയത്തിന്റെ ആകൃതിയിലൊരു സ്‌ഫടികപാത്രം, അതിന്റെ മധ്യത്തില്‍ വിരിഞ്ഞുതുടങ്ങുന്ന മൂന്ന് ചെമ്പനീര്‍പൂവുകള്‍. അവയുടെ ഇതളുകളില്‍ ആയിരം സൂര്യകണങ്ങളുടെ ശോഭ ആവാഹിച്ച്‌ ഏതാനും മഞ്ഞുതുള്ളികള്‍. ഞാന് ആ കാര്‍ഡില്‍ നോക്കി മണിക്കൂറുകളോളം ഇരുന്നു.?സംശയിക്കേണ്ട, ഇതു പ്രേമം തന്നെ!?കൂട്ടുകാര് വിധിയെഴുതി. പക്ഷെ, അത് പ്രേമം തന്നെയാണെന്നു ഞാനെങ്ങിനെ തിരിച്ചറിയും? ചോദിക്കാമെന്നുവച്ചാല്‍ പ്രേമമല്ലെങ്കില്‍ തകരുന്നത്‌ ഒരു നല്ല ബന്ധമായിരിക്കും. അത് താങ്ങാനാവുന്നതിനുമപ്പുറമാണെന്ന്‌ എനിക്കറിയാമായിരുന്നു.ആശംസാകാര്‍ഡിനു മറുപടിയായി എഴുതിയ ദീര്‍ഘമായ കത്തു തുടങ്ങാന്‍ ഞാന് കവി എ.അയ്യപ്പനെയാണ്‌ കൂട്ടുപിടിച്ചത്‌.?
പൂവിലെ മഞ്ഞില്‍ പരാഗം ചാലിച്ച്‌ നെറ്റിയില്‍ ഞാനൊരു പൊട്ടുതൊടാം....? ആ കത്തില്‍ പ്രണയത്തെപ്പറ്റി ഒരക്ഷരംപോലും ഞാന് കുറിച്ചില്ല.ആ കത്തിന്റെ മറുപടിക്കായുള്ള കാത്തിരിപ്പായിരുന്നിരിക്കണം ഞാന് വിങ്ങിപ്പൊട്ടാറായിരുന്ന ആദ്യ കാത്തിരിപ്പ്‌. അല്പം വൈകിയാണ്‌ മഞ്ഞക്കവറില്‍ മറുകുറിപ്പെത്തിയത്‌.?ഹനി എന്റെ വീട്ടില്‍ അസ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളൊന്നുമില്ലെന്ന്‌ തനിക്കറിയാമല്ലോ. എനിക്കു വരുന്ന കത്തുകള്‍ ആദ്യം കിട്ടുന്നവര്‍ പൊട്ടിക്കും. അത് തനിക്കറിയവുന്നതല്ലേ? ഇത്തവണ അമ്മയുടെ കയ്യിലാണ്‌ കത്ത് കിട്ടിയത്‌. നമ്മള്‍ തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെ വീട്ടില്‍ സംശയിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്‌. അതുകൊണ്ട് ഇനി കത്തെഴുതുമ്പോള്‍ ശ്രദ്ധിക്കണം.?അപ്പോള്‍ അതു പ്രണയമായിരുന്നില്ലെന്നോ?!ബന്ധം ബന്ധമായി തന്നെ തുടര്‍ന്നു. നിസ്സാരകാര്യങ്ങള്‍ക്കു വരെ പിണങ്ങിയും പിണക്കം സഹിക്കവയ്യാതാകുമ്പോള്‍ ഇണങ്ങിയും പയങ്ങാടിയില്‍ നിന്നും കന്നുരിലേക് ക്‌ളാസില്‍ പങ്കെടുക്കാന്‍ പോകുമ്പോള്‍ തീവണ്ടിയില്‍ ഒന്നിച്ചു യാത്രചെയ്‌തും, അവള്‍ കൊണ്ടുവരുന്ന ഇഡ്‌ഢലിയും ചമ്മന്തിപ്പൊടിയും കഴിക്കാനായി മാത്രം മണിക്കൂറുകള്‍ പട്ടിണിയിരുന്നും..... രണ്ടു വര്‍ഷത്തോളം. അതിനിടയില്‍ ടെലഫോണ്‍ വന്നു. കത്തുകളുടെ എണ്ണം, എന്നിട്ടും ഞങ്ങള്‍ കുറച്ചില്ല. പക്ഷെ, പിണക്കം തീര്‍ക്കാന്‍ പലപ്പോഴും ഈ ഫോണും ഇടനിലക്കാരുമെല്ലാം സജീവമായിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ഒരിക്കല്‍ അവളുടെ വീട്ടിലും ഞാന് പോയി. ഉമ്മാകും ഉപ്പാകും എല്ലാം എന്നെ ഏറെ ഇഷ്‌ടവുമായിരുന്നു.അങ്ങിനെ അടര്‍ത്താനാകാത്തവിധം ഇഷ്‌ടം വളര്‍ന്നപ്പോഴാണ്‌ കൂട്ടുകാര് എന്നെ പീഢിപ്പിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത്‌.?
അവള്ക്ക് നിന്നോട്‌ ഇഷ്‌ടമാണ്‌. പറയാത്തതാ. നീ ആദ്യം പറയുമെന്നു കരുതി കാത്തിരിക്കുകയാകും...?അത് ഒരു സങ്കല്‍പം മാത്രമായിരുന്നു. ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ബന്ധനത്തിന്റെ ഏതോ ഒരു കണ്ണിയുണ്ടെന്നുറപ്പ്‌. പക്ഷെ, അതിനെ ഏതു സൂചനകളില്‍ നിന്നാണ്‌ ഞാന് പ്രണയമെന്നു വായിച്ചെടുക്കുക??നിന്റെ ഇഷ്‌ടം പറയുക. ഇനിയുമത്‌ മനസ്സില്‍ വച്ചുകൊണ്ടു നടന്നാല്‍ നല്ല പ്രായത്തില്‍ പ്രേമിക്കാനാകാതെ പോയതോര്‍ത്തു നീ ദുഖിക്കും. ?ഒടുവില്‍ അതു തീരുമാനിച്ചു. പറയുക, ഇഷ്‌ടമാണെന്ന്‌....അപ്പോള്‍ മനസ്സുചോദിച്ചു. ഇഷ്‌ടമുള്ളതുകൊണ്ടാണല്ലോ കൂട്ടുകൂടിയതെന്ന്‌ അവള്‍ പറഞ്ഞാല്‍ അതിനെ പ്രണയമെന്നു വ്യാഖ്യാനിക്കാനാകുമോ? ഐ ലവ്‌ യൂ എന്നു പറയാന്‍ എന്തായാലും വയ്യ. ഞാന് നിന്നെ പ്രേമിക്കുന്നുവെന്ന്‌ പറയുന്നതെങ്ങിനെ.....!എന്തായാലും മനസ്സ് അവള്‍ക്കു മുന്നില്‍ തുറക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.കൃത്യമായി ഓര്‍ക്കുന്നുണ്ട്‌, അതൊരു ശനിയാഴ്‌ചയായിരുന്നു, ഫെബ്രുവരി 14. വലന്റൈന്‍സ്‌ .ഞാനല്‍പം വൈകിയാണ്‌ ക്‌ളാസിനു ചെന്നത്‌. ഉള്ളില്‍ ഒരു കടലിരമ്പുന്നു. എന്താകും അവളുടെ മറുപടി.ഞാനെത്തിയപ്പോഴേക്കും ക്‌ളാസ്‌ തുടങ്ങിയിരുന്നു. അത് പതിവാണ്‌. ഇന്റര്‍വെല്ലാകുമ്പോള്‍ അവള്‍ ഓടി എന്റടുക്കല്‍ വരും. പിന്നെ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടു പേരുമാണ്‌ കൂട്ട്. ഒപ്പം ക്‌ളാസിലെ മറ്റൊരു പെണ്‍കുട്ടിയുമുണ്ടാകും. ഞങ്ങളുടെ രണ്ടുപേരുടേയും പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരി.അന്ന് ഇന്റര്‍വെല്ലായപ്പോള്‍ അവള്‍ പതിവു തെറ്റിച്ചു. വന്നില്ല. എനിക്കാധിയായി. മനസ്സുതുറക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു ചെന്ന ആദ്യ മുഹൂര്‍ത്തത്തില്‍ തന്നെ ശകുനപ്പിഴ!പറയാതിരുന്നാലോ... അതാകും നല്ലത്... പക്ഷെ, പറയാതിനി വയ്യ!അപ്പോള്‍ കൂട്ടുകാരി ഓടി എന്റെയടുക്കലെത്തി.?
ഹനി താനിവിടിരിപ്പാണോ??എന്റെ ഇഷ്‌ടക്കാരി എവിടെയെന്ന ഭാവത്തില്‍ ഞാന് നോക്കി.?താന്‍ വാ. ഞാനൊരു കാര്യം കാണിച്ചുതരാം.?അവള്‍ എന്നെയും വിളിച്ചുകൊണ്ട്‌ കോളജിന്റെ പടികളിറങ്ങി.താഴെ എന്റെ ഇഷ്‌ടപ്പെട്ടവള്‍ മറ്റൊരാണ്‍കുട്ടിയോട്‌ സംസാരിച്ചു നില്‍ക്കുന്നു. ആ നില്‍പിലൊരു പന്തികേടുണ്ട്‌. ഞാന് ചോദ്യഭാവത്തില്‍ കൂട്ടുകാരിയെ നോക്കി. എന്നെ നന്നായി വിയര്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.?അവളുടെ കക്ഷിയാ...?എന്റെ ശരീരത്തിലൂടെ അപ്പോള്‍ പാഞ്ഞുപോയതെന്താണ്‌? പൊട്ടിത്തെറിക്കാന്‍ വെമ്പിയ വാക്കുകളെ തടഞ്ഞു നിര്‍ത്തി ഞാന് ചോദിച്ചു.?നമ്മളറിയാതെ ഇവള്‍ക്ക്‌ ഇങ്ങനെയൊരു ബന്ധമോ??എന്റെ ഇഷ്‌ടത്തെപ്പറ്റി മറ്റ്‌ സഹപാഠികളെപ്പോലെ അവള്‍ക്കും സംശയമുണ്ടായിരുന്നു. ഒരാശ്വസിപ്പിക്കലിന്റെ സ്വരത്തിലാണ്‌ അവള്‍ മറുപടി പറഞ്ഞത്‌.?കഴിഞ്ഞയാഴ്‌ച കണ്ടതേയുള്ളു. ഇതാണ് പ്രഥമദര്‍ശനാനുരാഗം എന്നൊക്കെപ്പറയുന്നത്‌.?ഈശ്വരാ, രണ്ടു വര്‍ഷത്തോളം കണ്ടിട്ടും കേട്ടിട്ടും ഉണ്ടാകാത്ത ആ വികാരത്തിനാണോ അനുരാഗം എന്നു പറയുന്നത്. അപ്പോള്‍ ഞങ്ങളുടെ ഇഷ്‌ടത്തിന്റെ പേര് പ്രണയമെന്നായിരുന്നില്ലെന്നോ?അവളുടെ സ്വജാതിക്കാരനായിരുന്നു അവന്. എന്നേക്കാള്‍ സുന്ദരന്‍. മറ്റൊരു കൂട്ടുകാരി വഴി പരിചയപ്പെട്ടതാണ്‌. ആദ്യം കണ്ടപ്പോള്‍തന്നെ അവന് ഇഷ്‌ടം പറഞ്ഞു. അവള്‍ സമ്മതിച്ചു. പറയാന്‍ വൈകിയ ഞാനല്ലേ തെറ്റുകാരന്‍?അന്ന് ആ പ്രണയമിഥുനങ്ങളുടെ സല്ലാപത്തിന്‌ കോളജിലെ വിജനമായ ഒരു ക്‌ളാസ്‌ മുറി സാക്ഷിയായി. മറ്റാരും അവരെ ശല്യപ്പെടുത്താതിരിക്കാന്‍ ഞാനും ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടുകാരിയും ആ മുറിയുടെ കാവല്‍ക്കാരായി. തന്റെ പ്രണയേതാവിനെപ്പറ്റി കൂട്ടുകാരി വാതോരാതെ സംസാരിച്ചതും കേട്ട്‌ ഞാനിരുന്നു.അവള്ക്ക് ഒരു കാമുകനുണ്ടായിട്ടും ഞങ്ങള്‍ക്കിടയിലെ ഇഷ്‌ടം കുറഞ്ഞില്ല. അവന് പഠനശേഷം ബാംഗ്‌ളൂരു പോയി. വല്ലപ്പോഴും കത്തയക്കുന്നതായിരുന്നു അവര്‍ക്കിടയിലെ ബന്ധം. പക്ഷെ ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ കത്തെഴുത്തിനും ഫോണ് വിളിക്കും യാതൊരു കുറവുമുണ്ടായില്ല. എന്നിട്ടും വിലപ്പെട്ടതെന്തോ മറ്റാരോ അപഹരിച്ചതിന്റെ വേദനയിലായിരുന്നു ഞാന്.പഠനകാലത്തെപ്പോലെ പിന്നെയും ചില പെണ്‍കുട്ടികളെക്കൂടി മനസ്സില്‍ പ്രതിഷ്‌ഠിക്കാന്‍ നോക്കി. ഒന്നും വിജയിച്ചില്ല.
അവസാനം അവളുടെ കല്യാണം ആയി പക്ഷെ അവരുടെ കല്യാണത്തിനും ഞാന് പോയില്ല. കല്യാണം കഴിഞ്ഞതിന്റെ ഇരുപതാം നാള്‍ അവള്‍ എന്നെ വിളിച്ചു. ഞങ്ങള്‍ക്കിരുവര്‍ക്കുമിടയില്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞ ആ നീണ്ട വാചകം മാത്രമാണുണ്ടായത്‌.?താന്‍ കല്യാണത്തിനു വരുമെന്നു ഞാന് കരുതി, വന്നില്ല. വിളിക്കുകയെങ്കിലും ചെയ്യുമെന്നു കരുതി ഇത്രയും നാള്‍ കാത്തിരുന്നു. അതുമില്ല. എനിക്കു സന്തോഷമായി! ?മറുപടി പറയാന്‍ അവസരം നല്‍കാതെ അവള്‍ ഫോണ് വച്ചു .കുറച്ചു നാളുകള്‍ക്കു ശേഷം അവള്‍ ഭര്‍ത്താവിനൊപ്പം ബാംഗ്‌ളൂരിനു പോയി. ഒരു ദിവസം ഞാന് ഓഫിസിലിരിക്കെ അപ്രതീക്ഷിതമായി അവളുടെ കോള്‍ വന്നു.?എന്താടോ വിശേഷം???വിശേഷമുള്ളതുകൊണ്ടാ വിളിച്ചത്‌.?ഞാനൊരു നിമിഷം നിശ്ശബ്‌ദനായി.?ഞാനൊരമ്മയാകാന്‍ പോകുന്നു! ? അവള്‍ പറഞ്ഞു?ഒന്നര മാസമായി. ഇപ്പോള്‍ ഡോക്ടറെ കണ്ടിട്ട്‌ ഇറങ്ങിയതേയുള്ളു. ആദ്യം തന്നോടു പറയാമെന്നു കരുതി വിളിച്ചതാ.?ഈശ്വരാ, ഞങ്ങള്‍ക്കിടയിലുണ്ടായിരുന്ന ബന്ധനത്തിന്റെ ആ കണ്ണി അറ്റുപോയിട്ടില്ലെന്നോ.ഇപ്പോള്‍ അവള്‍ വിളിക്കാറില്ല, ഞാനും.
അവള്ക്ക് കുടുംബമായി, മക്കളായി. ബാംഗ്‌ളൂരില്‍ നിന്ന് അവര്‍ ചെന്നൈയിലേക്കു താമസം മാറി. അക്കാര്യം കൂട്ടുകാരി പറഞ്ഞാണ്‌ ഞാനറിഞ്ഞത്‌. പുതിയ ഫോണ് നമ്പര്‍ തന്നിട്ടില്ല. വിളിച്ചാല്‍ ഇപ്പോഴും പഴയതുപോലെ പരിഭവത്തിന്റെ ഭാണ്‌ഡം ഞങ്ങളൊന്നിച്ചിറക്കിവയ്‌ക്കും. മനസ്സിന്റെ കോണുകളില്‍ ഇഷ്‌ടപ്പെട്ടിറങ്ങിപ്പോയവര്‍ക്കൊപ്പം അവളുടെ ചിത്രവുമുണ്ട്‌.
